του Κώστα Παπαδόπουλου*
Η καθΙΕρωση εθνικοΥ νομΙσματος ως προϋπόθεση για την εφαρμογή ενός προοδευτικού προγρΑμματος ανασυγκΡΟτησης και διεξΟδου, είναι μια επιλογΗ ελπΙδας, που μπορεί να βΑλει τη χΩρα σε μια νΕα, αναπτυξιακή τροχιΑ.
Μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έγινε μια προσπάθεια να δικαιολογηθεί η υποχώρηση αυτή ως αναγκαία γιατί δεν υπήρχε άλλος δρόμος κάτι που τό λεγαν και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνσεις.
Φυσικά άλλος δρόμος υπάρχει.«Η Εξοδος από την Ευρωζώνη και η συντεταγμένη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα>> η οποία είναι απολύτως εφικτή, πράγμα που γνώριζε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν ήθελε επ’ ουδενί να εξετάσει με σοβαρότητα γιατί η ηγεσία του ήταν προσκολλημένη στο ευρώ όπως αναφερει σε αρθρο του ο Κωστας Λαπαβιτσας.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται ειναι :
"Τι πρέπει να κάνει η χώρα να συνεχίσει το δρόμο του ΕΥΡΩ με λιτότητα, μνημόνια και τις καταστροφικές συνέπειες του στην υγεία, στην παιδεία αλλά και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων ή να επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα συντεταγμένα δηλαδή με σχέδιο, οργάνωση και συγκεκριμένα βήματα ; "
Σ αυτό το ερώτημα η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ με τη Διακήρυξη της έρχεται να δώσει απάντηση
Για μας στη Λαϊκη Ενότητα το "νόμισμα" δεν είναι αυτοσκοπός είναι εργαλείο. Ενα εργαλείο για να είναι χρήσιμο πρώτον πρέπει να είναι δικό μας, (δηλαδή να μην το δανειζόμαστε για να κάνουμε τη δουλειά μας ) και δεύτερο λειτουργικό. Αν δουμε το νόμισμα σαν εργαλείο αυτό θα πρέπει από τη μια να μας παρέχει νομισματική κυριαρχία και από την άλλη να είναι λειτουργικό.
Το ΕΥΡΩ έχει αυτά τα χαρακτηριστικά ;
1. Το ΕΥΡΩ δεν παρέχει νομισματική κυριαρχία γιατί δεν είναι δικο μας νομισμα. Ειναι δανεικο.
Όλα τα εθνικά νομίσματα είναι αξιόγραφα. Αντικατροπτίζουν δηλαδή την αξία της οικονομίας μιας χώρας. Την έκδοση νομισμάτων και γενικά την νομισματική πολιτική δηλαδη πόσα νομίσματα θα κυκλοφορήσουν στην αγορά και τι αξία θα έχουν αυτά τα νομίσματα, την ασκεί η κυρίαρχη χώρα μέσω μιας Κεντρικής Τράπεζας. Το ΕΥΡΩ όμως δεν είναι σαν τα κλασσικα νομίσματα που γνωριζουμε. Είναι χρεώγραφο. Είναι ένα νόμισμα που μας το δανείζει η ΕΚΤ μέσω του μηχανισμού ELA και μάλιστα με τόκο. Η Τράπεζα της ΕΛΛΑΔΑΣ είναι μόνο κατ′ όνομα Ελληνική και είναι απόλυτα εξαρτημένη από την ΕΚΤ (ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ)
2. Το ΕΥΡΩ δεν είναι λειτουργικό νόμισμα.
Όταν λέω λειτουργικό νόμισμα εννοώ ενα νόμισμα που να βοηθά στη λειτουργία της οικονομίας μιας χώρας. Το ευρώ είναι ένα νόμισμα υπερβολικά υπερτιμημένο. Γι αυτό γίνεται τροχοπέδη στις εξαγωγές μας, στην ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας, στη χρηματοδότηση των παραγωγικών επιχειρήσεων .Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να μη παράγει σχεδον τίποτα η χωρα (ενώ έχει μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες) και η συντριπτική πλειοψηφία των προϊόντων της να είναι εισαγομενα. Επίσης η Ελλάδα του ευρώ κοστίζει πολύ περισσότερο στον τουρίστα επισκέπτη από τις άλλες ανταγωνιστικές χώρες και κυρίως την γείτονα χώρα Τουρκία.
Από τα παραπάνω συμπεραίνει κανείς οτι με το Ευρώ, ενα νόμισμα δανεικό και καθόλου λειτουργικό, οδηγείται η χώρα σε διαρκείς νέους δανεισμούς, μνημόνια και ξεπούλημα της εθνικής της περιουσίας για να ξεχρεώσει, πράγμα που δεν θα το κατορθώσει ποτέ.
Κάποιος όμως μπορεί να ισχυριστεί οτι και πριν τα μνημόνια η Χώρα μας ειχε πρόβληματα παραγωγής και εξαγωγων.
Εν μέρει μπορώ να πω ότι γινόταν κι αυτό ιδιαίτερα μετά το 1990. Αυτό οφειλόταν στό ότι και τότε Εθνικό Νόμισμα ( την δραχμή) είχαμε μόνο στα χαρτιά. Για την ακρίβεια αυτών που λέω θα επικαλεστώ μια φράση απο δήλωση του Παπαδήμου που ήταν κεντρικός Τραπεζίτης επι εποχης Σημίτη αν δεν μ απατά η μνήμη μου. Είπε συγκεκριμένα " Η δραχμή είναι νομισματική υποδιαίρεση του Ευρώ" Αυτό σήμαινε ότι η δραχμή ήταν συνδεδεμένη με το ΕΥΡΩ, κάτι σαν σέντς. Με τη σκληρή δραχμή του Παπαδήμου που λειτουργούσε σαν υποδιαιρεση του ΕΥΡΩ δεν είχαμε εμείς ως χώρα τη κυριαρχία στο νόμισμα μας και ας ήταν "ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ"
Η Λαϊκή Ενότητα όπως αναφέρει στη διακήρυξη της δίνει λύση στο πρόβλημα :
Το πρώτο που θα κάνει είναι να ανακτήσει η χώρα τη νομισματική κυριαρχία της που στη Πατρίδα μας αυτό ισοδυναμεί με ανάκτηση εθνικής κυριαρχίας.
Αυτό θα γίνει αφού πρώτα απεξαρτηθεί η Τράπεζα της Ελλάδας από την μέγγενη της ΕΚΤ και η λειτουργία της τεθεί υπό κυβερνητικό, δημόσιο, κοινωνικό έλεγχο
Στη συνέχεια θα προχωρήσει σε έκδοση εθνικού νομίσματος.
Το εθνικό νόμισμα είναι όπως ανέφερα παραπανω ενα απαραίτητο, αναγκαίο εργαλείο
Αυτό το εργαλείο :
1. Θα προσφέρει την αναγκαία ρευστότητα στην οικονομία, χωρίς τους επαχθείς όρους των δανειακών συμβάσεων.
2. Θα βοηθήσει αποφασιστικά στην ενίσχυση των εξαγωγών, στον περιορισμό και στη σταδιακή υποκατάσταση των εισαγωγών από εγχώρια προϊόντα, στην ενδυνάμωση της παραγωγικής βάσης της χώρας και του τουριστικού ρεύματος
3. Θα ευνοήσει τη δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω ενός προγράμματος αναγκαίων δημοσίων παραγωγικών επενδύσεων, αναπτυξιακών πρωτοβουλιών των μεγάλων, δημοσίων επιχειρήσεων, στήριξης του κοινωνικού τομέα της οικονομίας και αποκατάστασης της πίστωσης στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
Η καθιέρωση εθνικού νομίσματος λοιπόν ως προϋπόθεση για την εφαρμογή ενός προοδευτικού προγράμματος ανασυγκρότησης και διεξόδου, δεν είναι μόνο μια βιώσιμη επιλογή, αλλά και μια επιλογή ελπίδας, που μπορεί να βάλει τη χώρα σε μια νέα, αναπτυξιακή τροχιά.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι η μετάβαση σε Εθνικό Νόμισμα δεν θα ειναι μια εύκολη υπόθεση. Θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες. Είναι όμως εφικτή και αναγκαία στις παρούσες συνθήκες.
Όπως αναφέρει σε άρθρο του ο Κώστας Λαπαβίτσας " Η Λαϊκή Ενότητα έχει πλήρη συναίσθηση των δυσκολιών της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα. Καταλαβαίνει πολύ καλά όμως ότι δεν πρόκειται να υπάρξει βιβλική καταστροφή, ότι κι αν λένε τα ΜΜΕ ασκώντας τρομοκρατία. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι περίοδος της μεγαλύτερης δυσκολίας θα κρατήσει μερικούς μήνες και μετά η οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει. Με κοινωνική συσπείρωση και στιβαρό χέρι στη διακυβέρνηση, οι επιπτώσεις θα είναι διαχειρίσιμες και η Ελλάδα θα περάσει σε ταχύρρυθμη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη."
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είναι οικονομολόγος καθηγητής ΜΕ στην Ιεραπετρα
